Bij de schepping van de mens is een zaadje geplant. Dit zaad is vanuit de hoogste sferen gecreëerd opdat de gouden gloed van het hart in de fysieke realiteit ervaren zou kunnen worden. Nu is de tijd gekomen dat de schat die in het zaad verborgen ligt, boven de grond gaat komen. Wat wij in deze tijd ervaren is dat de schil om het zaadje, die de taak heeft gehad het innerlijk goud te beschermen, nog in zijn taak blijft volharden en daarmee het goud gevangen dreigt te blijven houden. Maar nu is de tijd gekomen dat het innerlijk goud zijn geboorterecht opeist. Daarmee de scheuren van de schil doet toenemen tot deze barst en het goud tot die bloemige wasdom kan komen die bij de oorsprong van de schepping bedoeld is.